بسم الله الرحمن الرحیم

 

نگاهی به مطالب یک وبلاگ نویس

 

در باره او

دانشجوست، رشته مدیریت. با صراحت جواب می دهد ولی صبور، فهیم، با اراده، انتقاد پذیر، پیگیر و مصمم است. تکبر ندارد و به ایده دیگران با دیده احترام برخورد می کند، البته تا قانع نشود کاری را نمی پذیرد و ایده های خاص خودش را دارد.

 

خودش می فرماید:

بیشتر مطالب و محتوا تحلیل خودم هست و باقیمانده آن را از تجربیاتم به دست آورده و یا از مطالبی که خوانده و شنیده ام به ودیعه گرفتم. سعی کردم یه کسب و کاری رو شروع کنم، ولی کارآفرین نیستم... اگر نظر شما با نگاهم متفاوته، خوشحال میشم تحلیل شما رو بدونم.

در جای دیگر آورده است که:

ستوده را سپاس

خدایا آفریننده ی زندگانی من و هستی من، نعمت دادی و افزون کردی، سپاس.

یاری ده آنچه در اینجا مینویسم به خطا نرود

بر آنان که میدانی از این راه میدانی ده.

نعمتم از آنچه میدانم و نمیدانم بیفزایی.

و یاری ده قدر و قدرت عالم عامل بشناسم و به جا آورم.

پرودگار مرا بپرور به پرورشی که سزای بندگان برگزیده خدایی چون تو است.

خدایا خداوندی ات را سپاس.

 

برای این بزرگوار موفقیت روز افزون توام با سلامتی آرزومندیم.

شفیق فکه

	آب در کوزه و ما گرد جهان می گردیم   « صدبار لبخند زدند و اخم کردند و گفتند خوب باش، کاش یک بار میگفتند چگونه خوب باش. »
	دانشجو و انتخابات   دوباره زمان امتحانات را برشان گرداندند سرجایشان! گفتند ترم زوج خودش کوتاه هست ، دیگر کوتاه تر نشود
	شروع و امتداد اشتباه   من دلیل اشتباه کردن و ماندن بر اشتباه را این دیده ام؛
	آیا میشود بهتر نوشت؟   خوب نوشتن مثل هنر آشپزی است... آن برای تَن این برای روان!
	استعداد شناختنی است یا ساختنی؟   یکی از همکلاسی هایم میخواند خوب هم میخواند زیاد هم میخواند اما دیده نمیشد. نمراتش در سطح بالا نبود...

  ۱ از ۱