در طول مدتی که در محله خودمان زندگی می کردیم، علی آقا برای همه شناخته شده بود. به خصوص از لحاظ ادب و تواضعی که نسبت به من و مادرش داشت. از سر کار که به منزل می آمدم، معمولا علی توی کوچه با هم سن و سال هایش مشغول بازی بود.
چشمش که به من می افتاد، بازی را رها می کرد و می دوید به طرف من. خیلی مودب سلام می داد و می رفت به طرف منزل تا آمدن من را اطلاع دهد
این کار علی، معمولا هر روز با آمدن من تکرار می شود. فرقی هم نمی کرد کجای بازی باشد. بچه های هم سن و سالش حسابی تحت تاثیر این حرکت علی قرار گرفته بودند.

در منطقه عملیاتی مفقود الاثر شد و پس از ده سال پیکرش تشییع شد. تولد وی مصادف با روز تولد امام علی (ع) و تشییع وی نیز مصادف با روز شهادت امام علی (ع) بود.