راه اندازي پايگاه هسته اي «فردو» و رساندن ميزان غني سازي اورانيوم به 20 درصد و توليد بيش از 100 كيلوگرم از آن، سطح گفت وگوهاي هسته اي ايران با گروه 1+5 را به نفع ايران ارتقا بخشيد. در اين وضعيت طبيعي است كه طرف مقابل با لحاظ كردن وضعيت جديد، از مطالبي سخن بگويد كه با اين وضعيت تناسب و سازگاري داشته باشد، حال آنكه گستاخانه با ناديده گرفتن توانايي هاي بالفعل و دستاوردهاي ارزشمند ايران از مطالبات چند سال پيش سخن مي گويد كه به هيچ وجه در مذاكرات امروز جايي ندارد. ارتقاي سطح توانمندي هاي هسته اي ايران و مطالبات كهنه شده و نامعقول غربي ها شكاف و اختلاف موجود را به شدت افزايش داده و موجب پيچيده تر و سخت تر شدن مذاكرات شده است. عقب ماندن و در جا زدن طرف مقابل در مواضع چند سال پيش و باور نداشتن و نپذيرفتن پيشرفت هاي هسته اي ايران، سبب ضعف منطق آنها شده، از اين رو براي جبران آن از «تحريم و تهديد» سخن مي گويند. طي چند سال گذشته هوشمندي مسئولان ايراني مانع از تأثيرگذاري جدي تحريم ها شد و اين تحريم ها در مواردي هم مسئولان را به فكر چاره جويي هاي اساسي انداخت كه نتيجه آن ميدان دادن به استعدادها و ايده هاي داخلي بود كه نتيجه ارزشمندي نيز به دنبال داشت. ناكامي غربي ها در تحريم، آنها را وارد مرحله جديد كرد. در اين مرحله، تحريم حالت شمشير دو لبه را پيدا كرد و به ازاي خسارتي كه تحريم هاي جديد به ايران وارد مي كرد، خود آنها هم متضرر مي شدند؛ از اين رو براي كاستن از ميزان خسارت هاي شان گاه و بي گاه با صحبت از حمله نظامي تهديد را چاشني تحريم مي كردند. البته در چاشني كردن تهديد به بحث تحريم، براي مصون نگه داشتن خودشان از پيامدهاي آن، بيشتر لحن تهديدات مقامات صهيونيستي را برجسته مي كردند و گاهي در لابه لاي آن صحبتي هم از آمريكايي ها شنيده مي شد. تاكنون ايران تهديدات آنها را بدون پاسخ نگذاشته و به همين سبب آنان از تهديدات شان طرفي نبسته اند و چه بسا در مواقعي پاسخ ايران به اين تهديدات باعث نگراني در بازار انرژي و افزايش قيمت نفت شده است. در روزهاي اخير، همزمان با گرم شدن بازار گفت وگوهاي هسته اي ايران با گروه 1+5 و كوتاه نيامدن ايران از مواضع به حق هسته اي اش، دوباره زمزمه هاي تهديد نظامي صهيونيست ها به گوش رسيد. متعاقب اين تهديدات برگزاري رزمايش موشكي «پيامبر اعظم 7» در دستور كار نيروي هوافضاي سپاه قرار گرفت و با موفقيت كامل در مدت سه روز با شليك هاي متنوع به پايان رسيد. سردار حاجي زاده، فرمانده نيروي هوافضاي سپاه، در اثناي رزمايش در پاسخ به برخي تهديدات با اشاره به وجود 35 پايگاه آمريكايي در اطراف ايران گفت: «اين پايگاه ها همگي در تيررس موشك ها هستند و همچنين سرزمين هاي اشغالي نيز اهداف خوبي براي ما محسوب مي شوند.» وي افزود: «تدابيري انديشيده شده تا با ايجاد پايگاه ها و استقرار موشك ها در اولين دقايق حمله، تمامي اين پايگاه ها را كاملاً منهدم كنيم.» نكته مهم در سخنان حاجي زاده كه از اهميت نظامي بسيار بالايي برخوردار است اين بود كه: مهم ترين تفاوت اين رزمايش با رزمايش هاي قبلي سپاه اين بود كه در گذشته، موشك ها از يك جا شليك مي شد، اما در اين رزمايش موشك ها از چندين نقطه به سمت هدف واحد شليك شدند.» برگزاري اين دست از رزمايش ها كه حاوي پيام ويژه است، عزم سپاه و آمادگي كامل و بخشي از توان نظامي اش را نشان مي دهد و هشدار جدي براي كشورهايي است كه به هر نحو در برهم زدن امنيت منطقه نقش دارند.

بر اساس وضعيت موجود سه عامل اصلي مي تواند امنيت خليج فارس را آنگونه تهديد كند كه نه تنها كشورهاي منطقه و آتش افروزان كه همه دنيا متضرر شوند:

1- حمله رژيم صهيونيستي به تأسيسات هسته اي ايران با همراهي آمريكا و يا بدون همراهي آمريكا

2- حمله مستقيم آمريكا به ايران با هر بهانه اي كه قابل تصور باشد.

3- بازي كردن با عوامل حياتي جمهوري اسلامي ايران از جمله محروم ساختن ايران از صادرات نفت.

يقيناً برخورد ايران با هر سه عامل فوق بسيار جدي، آني و كوبنده خواهد بود و با توجه به توان موشكي ايران، عزم و اراده راسخ براي پاسخ به هرگونه تعرضي و پيچيده بودن وضعيت منطقه، هيچ كس نمي تواند خودش را از پيامدهاي آتش افروزي در امان بداند. اگر در گوشه اي از خليج فارس آتشي شعله ور شود و منافعي را بسوزاند، دليلي براي در آسايش و امنيت بودن ساير بخش هاي خليج فارس وجود ندارد. امنيت پايدار در خليج فارس در ذيل يكپارچگي و فراگيري آن تضمين شدني است و دست زدن به هر گزينشي در اين باره آغاز زدودن امنيت كل منطقه است. بنابراين بجاست كساني كه به شكل مستقيم و يا غيرمستقيم براي خود در خليج فارس منافع تعريف كرده اند، پيش از هر اقدامي نيك به اين اصل بينديشند: «امنيت براي همه، يا براي هيچ كس»

  جواد رضايي